การศึกษาคือ แสงสว่างของโลก

ความลำบากเพราะยากจน มันคือสิ่งเจ็บปวดเหมือนหนามตำใจของผู้เป็นหัวหน้าครอบครัว นอกจากตัวเองลำบากแล้ว ยังส่งผลกระทบให้ลูกๆได้รับในสิ่งเหล่านั้นไปด้วย  แม้เด็กเล็กๆยังไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองให้อยู่รอดในสังคมได้ ยังต้องศึกษา เรียนรู้โลกนี้อีกมาก แต่ต้องมามีอุปสรรคต่อการพัฒนาทางด้านความรู้คือความยากจน มันเป็นตัวแปรของชีวิตๆหนึ่งให้เปลี่ยนไปได้ทั้งด้านบวกและด้านลบ หากมีบุญวาสนาดี พ่อแม่คอยชี้แนะ  ก็จะทำให้เด็กเดินไปทางถูกได้  แต่ทว่าหากเด็กไม่มีพ่อแม่คอยชี้แนะแนวทาง  อาจส่งผล ให้เด็กเดินทางผิดๆ เป็นเด็กเกเร ติดยา คบเพื่อนๆไม่ดี ทำให้เสียเสียเด็กได้เช่นกัน

ทำอย่างไร เราจะช่วยแก้ปัญหาทางสังคมเหล่านี้ได้  ดูตัวอย่าง บางคนเลี้ยงครอบครัวตัวเอง ก็แทบจะนำพาครอบครัวไปไม่รอด  บางครั้งยังต้องหยิบยืมเงินเพื่อนบ้าน  หาเงินใช้จ่ายไปวันๆ ทุกคนจึงมุ่งหาที่พึ่งพิงยามทุกข์ยาก  หากมีใครยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือก็เหมือนมีเทวดามาโปรดเลยที่เดียว

การแก้ปัญหาทางสังคม มันมีจุดเริ่มต้นเล็กๆที่หลายคนมองข้าม คือเรื่องความยากจนของพ่อแม่เด็กที่ไม่มีเงินส่งให้ลูกๆได้เรียนได้ศึกษาวิชาความรู้  เรียนบ้างหยุดบ้าง  ในบางครั้งก็ต้องอยู่ช่วยพ่อแม่ทำงานหาเงินเสียด้วย เมื่อเป็นเช่นนี้จึงทำให้การศึกษาของเด็กไม่พัฒนาก้าวไกล กลายเป็นเด็กมีการศึกษาที่ต่ำกว่ามาตรฐาน  ไม่ใช่เพราะเด็กไม่อยากเรียน แต่มันเป็นเพราะเด็กไม่มีโอกาสที่จะเรียน  เลยทำให้กระทบไปสู่สังคมไม่พัฒนาไปทางด้านความเจริญมากเท่าที่ควร

ทุนการศึกษา จึงมาเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับครอบครัวที่ยากจน เงิน500บาท สำหรับคนมี มันเป็นแค่เศษเงินเท่านั้น แต่สำหรับพวกเขาเหล่านี้ มันคือสิ่งมีค่ามากมาย สามารถนำไปซื้อเสื้อผ้าชุดนักเรียน รองเท้าถุงเท้า สมุด หนังสือ และอุปกรณ์การเรียนได้อย่างสบายๆ เรียกว่า ทำให้เด็กยิ้มได้อย่างมีความสุข ทั้งๆที่เราอาจไม่เคยทำให้ใครยิ้มมีความสุขได้อย่างบริสุทธิ์จากความใสซื่อที่ออกมาจากใจจริงๆ

ความทรงจำที่ข้าพเจ้าไม่เคยลืม

“แม่ มีเงินให้ผมไปโรงเรียนไหม” ข้าพเจ้าเคยถามผู้เป็นแม่ แต่คำตอบคือ “วันนี้หยุดเรียนสักวัน แม่ไม่มีเงินเลย เมื่อวานก็เบิกเงินค่าแรงหัวหน้าไม่ได้..”

“แม่จะเปิดเทอมแล้ว ต้องไปโรงเรียน “ทำไงดี แม่ยังหาเงินซื้อชุดนักเรียนให้  ไม่ได้เลย พ่อเองก็ไม่เคยมาสนใจ รออีกสัก2-3วัน  แม่ทำงานได้เงินจะพาไปซื้อชุดนักเรียนกับหนังสือให้นะ..”

“แม่..ไม่ได้หุงข้าวหรอ ผมจะไปโรงเรียนแล้ว ..” แม่บอกว่า “หุงได้ไง ไม่มีเงินซื้อข้าว ที่ร้านค้าก็เซนต์ไว้ ยังไม่ได้ไปจ่ายหนี้เก่าเลย..วันนี้หยุดไปโรงเรียนสักวัน เดียวจะพาไปหาปลาที่คลองน้ำ..!!”

จากปัญหาที่เราได้เจอมากับตัวเอง ทำให้เรารู้ถึงความเจ็บลึกๆในจิตใจ และมันเป็นเหมือนแผลเป็นที่มันเกิดขึ้นในใจเราตลอดมา แม้นว่าเวลา จะผ่านมาจากวัยเด็ก จนถึงวันนี้เราอายุเกือบ50ปีแล้วก็ตาม

ถึงเราจะพยามศึกษาและเรียนจบมัธยมปลาย ด้วยความอุตสาหะ อดข้าว เดินไปโรงเรียน เก็บเศษอาหารกินตามข้างทาง ทำให้เราคิดว่า โลกนี้ยังมีคนที่ยากจนอีกมาก ครอบครัวที่อยู่ใกล้ๆในหมู่บ้านก็ลำบากกัน เราเห็นอยู่เป็นปกติ จึงได้คิดว่า ทำอย่างไร เราจะช่วยให้เด็กๆเหล่านี้ได้พอมีการศึกษา อย่างน้อยอาจจะเป็นเพียงน้ำหยดเดียวที่ตกลงในขณะที่อากาศแห้งแล้ง  มันก็ยังทำให้ต้นไม้ใบหญ้าชุ่มชื่นได้เหมือนกัน

จึงคิดโครงการที่เราเคยได้รับมาตลอดชีวิตการเรียน  คือ แจกทุนการศึกษาให้กับเด็กๆชาวเขาที่เราอาศัยข้าว ได้อาศัยถิ่นที่อยู่นี้  อาจจะได้นำพาเด็กๆเหล่านี้ ให้พ้นออกมาจากความลำบากได้เพียงเล็กน้อยก็ยังดี  ทุนการศึกษาที่เราหาได้ก็เหมือนเราไปตักน้ำในบ่อน้ำที่แห้ง พอจะขอดน้ำมาได้บ้างจากคณะลูกศิษย์ที่พอมีกำลัง ช่วยกันคนละเล็กละน้อย ตามกำลังทรัพย์ รวบรวมมาแจกให้เด็กในปีแรก 2553 เป็นการแจกทุนครั้งแรก ทุนละ500บาท ได้120ทุนเป็นเงิน 60,000บาท ไม่น่าเชื่อ เราได้สร้าง”รอยยิ้ม”ให้เด็กๆได้แล้ว  เรามองเห็น”ดอกไม้บานในรอยยิ้ม” ในวันเริ่มต้นของชีวิตน้อยๆ แม้แต่พ่อแม่ที่พาเด็กมารับทุนการศึกษายังหน้าชื่นตาบาน เหมือนดอกไม้ได้รับแสงอาทิตย์ในยามเช้า มันเป็นอะไรที่ภูมิใจ ที่เราได้ช่วย ถึงจะเป็นน้ำหยดเล็กๆถ้าหยดบ่อยๆก็อาจทำให้พื้นดินบนโลกนี้อุดมสมบูรณ์ได้เช่นกัน

“ทุนการศึกษาคือกำลังใจ  สำหรับผู้ยากไร้”

เรื่องทุนการศึกษา พระอาจารย์ธนภณ(ครูบาแก้ว)  อริยวํโส  เจ้าอาวาสวัดถ้ำบาดาล ได้บอกว่า “กำลังเรามีไม่มาก ช่วยได้เพียงเล็กๆน้อยๆกับโรงเรียนแถวๆวัด แต่ก็มีญาติโยมมาช่วยบริจาคมากขึ้นเรื่อยๆคงเพราะเค้าคงจะเห็นความสำคัญและก็เป็นบุญของพวกเด็กๆด้วย และตอนนี้ก็ยังโชคดี ได้โยม ศุภศิษย์(เข็ม) สิทธเศรษฐ์  เป็นโยมที่อยู่บ้านเดียวกันที่คลองด่าน ได้จัดหาคนบริจาคทุนมาให้ทุกๆปี ได้มาหลายหมื่นบาท ทางอาตมาก็หาได้อีก บางปีเรารวมๆกันแล้วก็เป็นแสนบาท และความดีมีเมตตาอนุเคราะห์ โรงเรียนต่างๆที่อยู่ต่างจังหวัดได้ทราบข่าว ก็เริ่มมาขอบริจาค เพื่อจะนำทุนการศึกษาไปช่วยนักเรียนที่ยากจน ทุกโรงเรียนล้วนแต่ยากจนจริงๆ เป็นธรรมดาของโรงเรียนชลบท แม้ประเทศเราจะเจริญแล้ว แต่ความเจริญก็ยังเข้าได้ไม่ถึงทุกที่ทุกโรงเรียน  งบประมาณจากรัฐยังไม่เพียงพอเท่าที่ควร  เด็กๆเองก็มีพ่อแม่ยากจนหาเช้ากินค่ำ ยังไงๆเราก็เกิดเป็นมนุษย์ด้วยกัน มีเมตตาให้กันช่วยกันไปพอจะช่วยได้  อาตมาก็อยากให้ญาติโยมที่พอจะแบ่งปันทรัพย์ ก็ขอรับน้ำใจ เปิดรับบริจาคทุนการศึกษาตลอดปี

ในปีนี้ท่านพระอาจารย์ได้แจกทุนการศึกษาให้กับนักเรียนต่างๆ โดยคณะศิษยานุศิษย์ ได้ร่วมกันมอบทุนการศึกษาจำนวน 148 ทุนๆ ละ500บาทให้กับเด็กนักเรียน ตามโรงเรียนดังนี้

ให้กับโรงเรียนต่างๆ จำนวน ๖ โรงเรียน ได้แก่

๑.โรงเรียนบ้านซับปลากั้ง ลำพญากลาง มวกเหล็ก สระบุรี มอบทุน 40ทุน 20,000บาท

๒.โรงเรียนบ้านตะโกโคก อ.คง จ.นครราชสีมา มอบทุน 22ทุน 12,000บาท               

๓.โรงเรียนบ้านหนองปลาไหลราษฎร์บำรุง สนามชัยเขต จ.ฉะเชิงเทรามอบทุน 30ทุน 15,000บาท 

๔. เด็กนักเรียนหมู่บ้านเอื้ออาทรราชพฤกษ์ อ.เมือง นนทบุรี  มอบทุน 12ทุน 6,000บาท   

๕.ศูนย์การศึกษาตามอัธยาศัยไทยภูเขา สำนักแม่ชีไทยญาณพิมพ์ศิกาญจน์ อ.สังขละบุรี จ.กาญจนบุรี.มอบทุน 20ทุน 10,000บาท 

๖.โรงเรียนบ้านสายโทซอย6ฝั่งขวาเหนือ จ.สุรินทร์ มอบทุน 24ทุน 13,000บาท 

รวมเงิน 76,000บาท

สำหรับท่านที่จะแบ่งปันน้ำใจบริจาคทุนการศึกษา โทรติดต่อท่านพระอาจารย์ธนภณ(ครูบาแก้ว) โทร.036-346323.089-028-3987  หรือที่ลูกศิษย์ที่ช่วยทำหน้าที่ฝ่ายการเงิน คุณสรวิศิษฏ์  สิทธเศรษฐ์ โทร.087-922-4195

“เมตตาธรรม ค้ำจุนโลก” ... ความเมตตา เป็นทางมาแห่ง ”สันติสุข” ที่ยั่งยืน..  อนุโมทนาสาธุบุญที่ท่านเมตตา