พระอาจารย์สฤษดิ์ สิริภทฺโท คู่บารมี ธรรม พระอาจารย์ธนภณ อริยวํโส

สำนักปฏิบัติธรรม ป่าบุญสีมาราม ต.หนองน้ำใส อ.สีคิ้ว จ.นครราชสีมา

คนเราจะอยู่ที่ใดก็ตาม ควรจะอยู่ให้เบาใจสบายใจ อย่าอยู่ให้มีความทุกข์ความหนักใจ เพราะเมื่อมีความหนักใจขึ้นเมื่อใดแล้ว เราก็ไม่สบายทั้งกายทั้งใจ ถ้าเราไม่มีความหนักใจ แม้ว่าร่างกายเราจะหนักเพราะการเปลี่ยนแปลง แต่ตัวเราก็ไม่มีความทุกข์ความเดือดร้อนเพราะเรื่องอย่างนั้น อันนี้แหละเป็นเรื่องสำคัญคราวหนึ่งพระผู้มีพระภาคเจ้าถูกพระเทวทัตทุ่มหินลงมา แต่ว่าหินนั้นไม่ถูกพระองค์ เพราะไปชนต้นไม้ สะเก็ดนิดหนึ่งมากระทบถูกพระชงฆ์ คือหน้าแข้งของพระพุทธเจ้า เลือดไหลซิบๆออกมา หมอโกมารภัจจ์ก็ทำยาไปปะแผลให้ยาที่ปะนั้นเป็นยาร้อนก็คล้ายๆกับทิงเจอร์ที่เราใช้กัน แต่ว่าใช้ใบไม้ประเภทหนึ่งเอามาพอกไว้แล้วหมอก็กลับบ้าน หมอก็นอนไม่หลับตลอดคืนมีความเป็นห่วง เพราะนึกในใจว่า ยาที่พอกนั้นเป็นยาที่ร้อน พระผู้มีพระภาคคงจะไม่ได้บรรทม เพราะความร้อนของยาที่ผิวหนัง ตื่นแต่เช้ามืดมาเฝ้าดูพระผู้มีพระภาคเจ้า แล้วก็ถามไปด้วยอาการร้อนรนกระวนกระวายใจว่า "เมื่อคืนนี้พระองค์บรรทมหลับเป็นปกติหรือเปล่า" พระผู้มีพระภาคกลับตอบว่า "เราบรรทมหลับเป็นปกติ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น" หมอก็บอกว่า "ข้าพระองค์นอนไม่หลับเมื่อคืนนี้ เพราะมีความกังวลที่ยาปะแผลของพระองค์ว่ามันร้อน" พระผู้มีพระภาคกลับตรัสตอบแก่หมอนั้นว่า "ความร้อนทั้งหลายเราได้ดับมันหมดแล้วที่ใต้ต้นโพธิ์ที่ตรัสรู้ เวลานี้ความร้อนเหล่านั้นไม่มี ท่านจึงไม่ต้องเป็นห่วง ไม่ต้องมีความทุกข์ในเรื่องเกี่ยวกับความร้อนต่อไป" อันนี้เป็นเครื่องแสดงถึงด้าน ความสงบเย็นของจิตใจของพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า พระองค์ไม่มีความร้อน มีแต่ความสงบเย็น ความร้อนนั้นได้ดับไปตั้งแต่วันตรัสรู้อนุตระสัมมาสัมโพธิญาณที่ใต้ต้นโพธิ์แล้ว ต่อจากนั้นก็ไม่มีความร้อนอะไร จะนั่งอยู่ในที่ร้อนก็ไม่ร้อน จะนั่งอยู่ในที่เย็นก็ไม่เย็น จะอยู่ในที่ใดก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นในจิตใจของท่านอันนี้เป็นเรื่องพิเศษที่จะเกิดมีเฉพาะบุคคลที่มีจิตหลุดพ้นแล้วจากกิเลสทั้งปวง หรือพ้นแล้วจากการยึดมั่นถือมั่นในเรื่องตัวเรื่องตน ที่เราเรียกในภาษาธรรมะว่า "อัตตวาทุปาทาน" คือ การยึดมั่นถือมั่นในตัวฉันในของของฉัน ถ้ายังมีความยึดมั่นอยู่ตราบใด ความทุกข์ก็ยังมีอยู่ ความร้อนก็ยังมีอยู่ อะไรๆที่มันเกิดขึ้นตามธรรมชาติ มันก็มีอยู่กับผู้นั้น แต่ว่าถ้าถอนความยึดมั่นถือมั่นได้เมื่อใด สิ่งเหล่านั้นมันก็ไม่มี มันมีของมันอยู่ตามธรรมชาติไม่ใช่ว่าไม่มี แต่ว่าจิตไม่ได้เป็นทุกข์เพราะเรื่องนั้น เช่น ว่าความร้อนทางกายก็มีอยู่ เจ็บปวดมันก็มีอยู่ แต่ว่าจิตไม่ปวดในเรื่องนั้น ไม่ได้เจ็บไปกับเรื่องนั้น ดูอาการมันเฉยๆ ไม่มีปฏิกิริยาเกิดขึ้นในใจ อันนี้เป็นเรื่องของจิตใจล้วนๆ
สร้างบารมี สร้างสำนักปฏิบัติธรรม
จุดกำเนิดเริ่มต้นแห่งการสร้างคุณงามความดีของเราทุกคน  ปีนี้ อาตมาได้รับการบริจาคที่ดินแปลงหนึ่งจำนวน 6ไร่ จาก พระอาจารย์บุญเหลือ ญาณธมฺโม 4 ไร่ และพี่น้อง คือผู้ใหญ่ รวีรัตน์ สีมานอก ผู้ใหญ่บ้านหนองหมี และคุณมะณี สีมานอก คนละครึ่งไร่ รวมกันได้5ไร่ และยังได้รับความเมตตาบุญกับคุณ มนัสชัย 5หมื่นบาทและคุณสรวิศิฎษ์ สิทธเศรษฐ์ อีก5พันบาท ได้บริจาคเงินซื้อที่ดินเพิ่มอีก1ไร่รวมเป็นเงิน 55,000บาท อันนี้เรียกว่า “บุญกินไปตลอดชาติ เพราะต่อไปที่ตรงนี้จะเป็นแหล่งของคนมาปฏิบัติและคนมาทำบุญทำทานกัน คนบริจาคก็ได้บุญตลอดชาตินี้ถึงชาติต่อๆไปที่เดียวเลย”
เมื่อวันพฤหัสที่ 13 พฤศจิกายน 2557 เจ้าของที่ดินคือ คุณมะณี สีมานอก และผู้ใหญ่รวีรัตน์ สีมานอก ได้เดินทางไปยังสำนักงานปฏิรูปที่ดิน(สปก) ไปเสียสละที่ดินแจ้งความจำนงจะขอใช้พื้นที่นี้สร้างสำนักปฏิบัติธรรมและไปแจ้งสำนักงานพุทธศาสนานครราชสีมา ให้รับทราบและขอใช้พื้นที่สร้างวัดอีกด้วย